پاک وطن دا چپہ چپہ پنجابی دانشوراں تے لکھاریاں نال بھریا پیا اے۔گرونانک دیو جی سرکار دا علاقہ ویکھو تاں تہانوں ایس دھرتی وچ کئی اک سوچ تے فکر بھرے کلام دیاں کرناں ونڈدے لکھاری ملن گے۔سب توں پہلے بابا گرونانک نوں ای ویکھ لوو پنجاب وچ پنجابی زبان دے ودھا وچ سِکھ مزہب دیاں خدمتاں بھلائیاں نہیں جا سکدیاں۔ ہن وی میڈیا تے سِکھاں دی وجہ کر کے پنجابی زبان نوں ڈھیر مانتا ملی ہوئی اے ۔ ضلع ننکانہ دی حد حدود وچ وسن والے پنجابی لکھاریاں بارے گل بات کیتی جا ۓ بڑے بڑے ناں اکھاں ساویں آ جاندے نیں ۔کوئی نژ وچ کمال کری جا رہیا اے تے کوئی شاعری وچ فکری پینڈے طے کری جا رہیا اے ۔ ایتھے ننکانہ صاحب دے لکھاریاں وچ استاد صدیق بیکس، اصغر ڈار، غلام رسول آزاد ،محمد اکرم شاہد، سید شبیر حسین زاہد، ڈاکٹر محمود رضا غوری،ہروفیسر محمد افضل علوی، حمیدہ ناصرہ نقوی، ضیاؤاللہ رانا ، عبدالرشید شاہد، نیاز احمد خاور ،عدیل بٹ ،راۓ محمد خان ناصر تے پنجاب پولیس دا گھبرو جوان عاصم پڑھیار ۔ ایہ اوہ لکھاری نیں جیہڑے فکر تے فن دے حوالے نال اپنی اک پچھان بنا چکے نیں ۔ سِدھی تے کھری گل ایہ وے پئی جِنا چِر شاعر یا,نثر نگار آپ محنت نہیں کرے گا۔اونا چِر تیک اوہ لوکاں نوں آکھدا پِھرے ،دعوتاں کرے ،اپنی گڈی وچ بٹھا کے نتھیا گلی قیام کرے پکا پِیڈھا لکھاری نہیں بن سکدا۔شاعری تے نثر ، محنت تے ریاضت منگدی اے۔ چنگی تے زندہ رہن والی تحریر واسطے درداں دے دیوے بالنے پیندے نیں ،ہنجوواں دے ہار پروۓ پرونے پیندے نیں۔راتاں دے جگراتے کٹنے پیندے نیں ۔ فیر کدھرے جا کے کوئی فن پارہ پڑھن یا سُنن والے دے من وچ اپنی تھاہر بناندا اے۔
عاصم پچھلے کئی سالاں توں ادب دے میدان وچ اپنی وکھری شناخت بنا رہیا اے۔پولیس وچ ہوون دے باوجود ایس دا دل دریا وانگ کُھلا اے ۔اپنے یاراں دوستاں وچ ایس گُھل مِل کے رہندا اے ،پر اوہناں نوں اپنا کلام نہیں سناندا ،ہاں سیوا پانی رج کے کردا اے ۔ ایس دے سنگی ساتھی بطور شاعر ایس دی دلوں قدر کردے نیں ۔کئی واری ایس دے شاعرانہ مزاج نوں وی زیر بحث لیاندا جاندا اے۔ عاصم پڑھیا لکھیا ہنجابی اے۔اپنی ڈیوٹی تے فرض ولوں غافل نہیں ہوندا۔ عاصم اپنے ادبی حلقے وچ معروف اے۔استاداں دی عزت تے احترام دا قائل اے۔سب نوں ہسدے متھے ملدا اے۔ اللہ تعالی نے ایس بندے نوں بڑیاں خوبیاں عطا کیتیاں نیں ۔
عاصم پڑھیار دی تازہ چھپن والی کتاب کرونبلاں اے ۔ کرونبلاں پنجابی نظم دے کھیتر وچ اک اَنمُلا وادھا اے۔گرو نانک دی دھرتی دا جم پل عاصم پنجابی زبان دیاں باریکیاں نوں چنگی طرحاں جان دا اے۔وسیب دی ورتوں وچ آون والے سارے اکھر، تشبیہاں ،علامتاں تے استعارے اوس نے تسبی دے موتیاں وانگ اکو لڑی وچ پرو دتے نیں ۔ایس دے نال نال پیار بھرپن دے سارے جزبے ،میل ملاقات ،روا داری ،ملاقات سانجھ سلوک تے ڈیرا داری دی وسوں دے سارے نقش کرونبلاں وچ ویکھے جا سکدے نیں۔ایہناں دے کلام وچ ورتیاں جان والیاں ساریاں ترکیباں، دِلی جزبیاں ، سدھراں تے چاواں دی تصویر بن کے ساڈیاں اکھاں ساویں آ جاندیاں نیں۔ حق تے سچ دی گونجدار واج بن کے ایہناں دھرتی اُتے ہوون والے ظلم تے جبر دی وی کُھل کے نندیا کیتی اے ۔ ایہناں نوں ہجر وچھوڑے دے پینڈے وی کٹنے آؤندے نیں ۔اوہ اک بہادر جوان طرحاں وِنگے ٹیڈھے سارے پِڑا ، ہسدے متھے طے کری جاندے نیں ۔ عاصم ہڑھیار اپنے ہمعصراں نالوں دو قدم اگیرے وکھائی دیندا اے۔جِنی جُڑت نال اوس نے دھرتی دی زبان ورتی اے ،اج دے دور وچ رفاقت حسین ممتاز دے بعد پہلا اجیہا شاعر سامنے آیا اے جیس نوں اک مکمل شاعر دے روپ وچ ویکھیا جا سکدا اے۔ میرا مقصد ایہناں دیاں نظماں دے سرناویں دینا یا کسے دوجے نقاد دے لفظ دُھرانا نہیں ۔میں عاصم پڑھیار دی دلوں قدر کردا ہاں تے ایسے تعلق پاروں میں اوہناں دا کلام چاہت تے عقیدت نال پڑھیا اے۔ایہو وجہ اے جے میں عاصم پڑھیار نوں پورے قد کاٹھ نال پنجابی نظم دے کھیتر نوں چار چن لاون والا اک انکھیلا سوہجھوان قرار دیندا ہاں ، اجیہا سوہجھوان جیس اُتے جِنا وی فخر تے مان کیتا جاوے گھٹ اے ۔
